.

Joost Colpaert (B)

De kringloop van het leven, gesymboliseerd door het natuurelement water, vormt zijn  uitgangspunt in deze tentoonstelling. De landschappen, gebaseerd op bewerkte satellietbeelden of luchtfoto’s, worden steeds doorkruist door rivieren. Door het vogelperspectief en de kadrering bekomt dat landschap een min of meer abstracte werking en zorgen de rivieren voor een vlakverdeling die dat aspect sterker accentueren; een lappendeken van kleine monochromen. (Kwam Mondriaan niet uit de polders ?)

Bij de kaarten fungeert de rivier als zuiver beeldend element. Sommige kaarten zijn afgeleid van een bestaand stadsplan (Thames) maar kunnen ook een samenstelling zijn van allerlei andere kaarten met een gemeenschappelijk kenmerk. (Faith) De rivieren of daaraan verwante beelden staan hierbij centraal.

‘Trembling Drops and Vexations’ is dan weer een video met bijhorende installatie van schilderijen die de aanvangsstill als een maalstroom  herhalen vanuit een andere zienswijze : een work in progress.

Job Balk (NL)

Inititieel brengt hij in zijn schilderijen diverse kleuren en vormen aan op doek of hout. Door daarop te reageren met andere, nieuwe kleuren en vormen ontstaat een abstract beeld dat een wereld voorstelt met eigen wetten en regels. Een wereld die alleen betrekking heeft op die wereld zelf. Dit uitgangspunt vormt de verbinding tussen zijn schilderijen.

Na een aantal jaren geschilderd te hebben met eitempera (zie vorige tentoonstelling in het CJK), maakt hij nu gebruik van acryl, olieverf en spuitbussen. Wat begon als een experiment met spuitbus en olieverf bleek een nieuwe richting te zijn, waarheen zijn (schilder)werk zich ontwikkelt.

Voor zijn nieuwste werk maakt hij gebruik van hout in plaats van canvas en linnen als ondergrond. Acryl komt in plaats van eitempera de volgende lagen worden gezet met spuitbus en olieverf.

Marianne Stevens (B) curator

Marianne Stevens zet met deze tentoonstelling terug haar signatuur als curator.  Binnen de steeds groeiende belangstelling door de aanmelding van diverse kunstenaars weet zij weer een synergie te maken in haar keuze van de werken.   De hernieuwde passage van Job Balk in het CJK vindt zijn oorsprong in haar opvolging van de evolutie van het werk van de kunstenaars.  Joost Colpaert werd als nieuwkomer in het CJK gevraagd omwille van het boeiende van zijn verhaal.  Marianne zelf tekent voor een passage in de rotonde.